شهرستان آشتیان یکی از شهرستانهای استان مرکزی است [1].شهرستان آشتیان به مرکزیت شهر آشتیان و دارای یک بخش مرکزی و سه دهستان بنامهای گرکان ، سیاوشان و مزرعه نو می باشد.

تقسیمات کشوری

    بخش مرکزی شهرستان آشتیان

        دهستان گرکان

        دهستان سیاوشان

        دهستان مزرعه نو

شهر: آشتیان

جغرافیا

این شهرستان از شمال به تفرش و قم ، از جنوب و جنوب شرق به شهرستانهای دلیجان و اراک از غرب به شهرستان فراهان محدود گشته است.

شهرستان آشتیان در مرکز استان مرکزی و شمال شهرستان اراک قرار دارد و با مرکز استان 80 کیلومتر فاصله دارد. شهرستان آشتیان با جمعیتی بالغ ۱۷،۱۰۵ و مساحتی در حدود ۱۲۳۹ کیلومترمربع کوچکترین شهرستان استان مرکزی است.[2]

تاریخچه

شهرستان آشتیان از شهرهای بسیار کهن ایران که از توابع سرزمین تفرش (گبرش) از متعلقات عراق عجم بوده و در ایران باستان جزء ماد سفلی یا ماد بزرگ بوده است که آیین زرتشتی داشته اند . آثار مادی در این شهرستان فراوان به چشم می خورد. اسامی اماکن آن ریشه اوستایی-پهلوی دارند.این اسامی، تعداد زیادی قلاع گبری و وجود آتشکده ها در این منطقه مانند (آتشکده فردجان و فراهان) ارتباط واژه آشتیان را با دین زرتشت قوی می سازد. این منطقه در زمان خلافت عمر توسط مالک بن عام اشعری فتح و مردم آن به دین اسلام گرویدند. در کتب جغرافیایی پس از اسلام این شهر جزء ولایت کوهستان یا جبال و یا عراق عجم آمده است. بنا به تفسیر (دهگان) لغت آشتیان معرف معبد و قربانگاه است. کلمه آشتیان مرکب از دو جزء ((یشت)) به معنی پرستش، قربانی، دعا و سرود مذهبی و((یان)) معرف مکان و جایگاه است. آشتیان در مختصرالبلدان و تاریخ قم ابرشتیجان آورده شده است و ابن فقیه آن را از متعلقات همدان ذکر نموده و صاحب تاریخ قم آنرا از طموجهای قم برشمرده است.

آب و هوا

شهرستان آشتیان به سبب ارتفاع نسبتاً زیاد، دارای زمستان های سرد و تابستان های معتدل می باشد.این شهر از لحاظ توپوگرافی دردامنه ارتفاعات کوه های مرکزی استان واقع شده و از جنوب به دشت فراهان و کویر میقان منتهی می شود.ازارتفاعات معروف آن کوه رف قاسم کش، کوه کلاهه و میراب را می توان نام برد.

مردم

زبان اهالی این شهرستان فارسی است و عده ای از آنها به زبان ترکی تکلم می کنند.

اقتصاد

کشاورزی و دامپروری فعالیت غالب ساکنان این شهرستان را تشکیل می دهد.

از جمله سوغات شهرستان آشتیان می توان: صابون، گردو و بادام را نام برد. کارگاههای صابون سازی یکی از جاذبه های مهم اقتصاد سنتی این شهرستان محسوب می شود.

 

 

منابع

1-اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.

2-پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران-آمار سال ۱۳۹۰