شهرستان دلیجان یکی از شهرستانهای استان مرکزی است و مرکز آن شهر دلیجان است. نراق دیگر شهر آن است [1].

موقعیت و تقسیمات جغرافیایی

شهرستان دلیجان در طول جغرافیایی ۵۰درجه و ۱۶دقیقه تا ۵۱درجه و ۵دقیقه و عرض جغرافیایی ۳۳درجه و ۴۲دقیقه تا ۳۴درجه و ۱۸دقیقه واقع شده شهر دلیجان به‌عنوان مرکز این شهرستان در ارتفاع ۱۵۳۰متری از سطح دریا قرار دارد

این شهرستان از شمال به استان قم و از جنوب به استان اصفهان و از شرق به شهرستان کاشان و از غرب به شهرستان محلات همسایه بوده و گستردگی‌این شهرستان نزدیک به ۲۵۰۰کیلومتر مربع می باشد و در کنار راههای پیوند دهنده چندین استان کشور است.این شهرستان در استان مرکزی از موقعیت ویژه‌ای برخوردار است و همین امر زمینه را برای تغییرات اجتماعی و فرهنگی در آن شهر فراهم آورده است و بدلیل همین عوامل‌این شهرستان در حال گذر از موقعیت کنونی به وضعیت صنعتی بوده و مردم آن فرایند شهروندی را تجربه می کنند.

تقسیمات کشوری

بر اساس تقسیمات کشوری شهرستان دلیجان دارای دو شهر دلیجان و نراق و یک بخش با نام بخش مرکزی، چهار دهستان و صد آبادی دارای سکنه‌است که از این تعداد ۲۹آبادی دارای ۲۰خانوار و بیشتر هستند. دهستانهای شهرستان دلیجان عبارت‌اند از:

    دهستان دودهک

    دهستان هستیجان

    دهستان جاسب

    دهستان جوشق

آب و هوا

شهرستان دلیجان در قلمرو آب و هوایی نیمه خشک قرار دارد و مرکز آن یعنی شهر دلیجان دارای زمستانهای سرد و تابستانهای نسبتاً گرم است. متوسط بارندگی عمومی حدود ۱۰۰میلی متر می‌باشد، که کمترین میزان بارندگی را در میان شهرستانهای استان است.

جمعیت

بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت شهرستان دلیجان در سال ۱۳۹۰برابر با ۴۸۹۸۶نفر بوده‌است که از این میان ۲۴۹۷۵نفر مرد و ۲۴۰۱۱نفر زن بوده‌اند [2].

سوغات شهرستان

نبات، حلوا، شکری، ارده، جوزقند، زعفران,ومحصولات کشاورزی ازقبیل هندوانه،خیار،خربزه وانار می باشد که محصولات کشاورزی تولید شده به علت نوع خاص آب و هواوزمین زراعی کیفیت بالایی دارند.

جاذبه‌های گردشگری

جاذبه‌های گردشگری این شهر شامل:

کاروانسرای دودهک

 پل شاه عباسی دودهک

 غار نخجیر در جاده دلیجان به نراق

آثار تاریخی شهر نراق شامل بازار

 آب انبار

مساجد

 بافت تاریخی و امامزاده‌ها است. غار چال نخجیر از دیدنی‌های بسیار جالب منطقه‌است. گوشواره‌های آهکی که بر روی طاق شکل گرفته، دارای اشکال بی نظیر است. وجود هر دو مسیر آبی و خشک در این غار، امکان پیاده روی و قایق سواری را بصورت توامان فراهم کرده‌است.

 

 

منابع

1-اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.

2-پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران-آمار سال ۱۳۹۰